لوله فولادی گالوانیزه سرد

نحوه تولید لوله فولادی سرد

به طور کلی برای تولید این نوع از لوله های فولادی نمک فلز روی تهیه شده و در آب یا محلول اسیدی ترکیب می شود. این محلول که در اکثر مواقع دارای ماهیتی اسیدی است از طریق پاشش روی ورقه های فولادی اسپری می شود. از آنجایی که محلول مورد نظر دارای ماهیت اسیدی است، پیوند اتم های ورق فولادی از یکدیگر باز شده و اتم های فلز روی جایگزین آن ها می شوند.

به این ترتیب یک لایه از فلز روی بر سطح ورق های فولادی قرار گرفته و از آن را در برابر رطوبت، نم و حتی سایش مقاوم می سازد. به طور کلی عمق نفوذ فلز روی بر سطح ورق فولادی حدود ۲۵ میکرون است. به طور کلی لوله های گالوانیزه شده به روش سرد، به علت قرار گرفتن لایه ای از فلز روی بر سطح، عموما دارای ظاهری یکنواخت و براق هستند.

لوله فولادی گالوانیزه سرد و گرم چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟

به طور کلی در فرایند گالوانیزاسیون گرم، لوله فولادی در حوضچه فلز روی مذاب که در دمای ۴۵۰ درجه سانتیگراد قرار دارد، غوطه ور می شود. از آنجایی که دمای این فرآیند بسیار بالاست، فلز روی در عمق بیشتری از ورق فولادی نفوذ می کند. عمدتا در این فرآیند میزان نفوذ فلز روی در بازه ۱۰۰ تا ۱۳۰ میکرون قرار دارد.

این در حالی است که در لوله گالوانیزه سرد، عمق نفوذ فلز روی ۲۵ میکرون است. به طور کلی افزایش عمق نفوذ فلز روی باعث افزایش دوام و پایداری لوله می شود. به طوری که در لوله گالوانیزه گرم میزان طول عمر مفید لوله در بازه ۲۵ تا ۳۰ و عمر مفید لوله گالوانیزه سرد، ۸ سال تخمین زده می شود.

چگونه لوله فولادی گالوانیزه سرد را از لوله گالوانیزه گرم تشخیص دهیم؟

به طور کلی به دلیل آنکه لوله گالوانیزه گرم تحت شرایط دمایی بالاتری از لوله گالوانیزه سرد قرار دارد، براقی بیشتری نیز دارد. البته میزان براقی لوله گالوانیزه سرد به میزان نفوذ فلز روی و نوع ورق مورد نظر بستگی دارد. در صورتی که ورق به کار رفته در لوله خود براق باشد، لوله گالوانیزه سردی که از این ورق تهیه می شود نیز از براقی بیشتری برخوردار خواهد بود.

از دیگر مشخصات لوله گالوانیزه گرم می توان به طراحی آن ها اشاره کرد. به طور کلی لوله هایی که در طی فرایند گالوانیزاسیون گرم تولید می شوند، در دو سر انتهایی خود، دارای رزوه هستند اما لوله های گالوانیزه سرد، رزوه ندارند.